دانه های آفتابگردان در میادین دنباله دار ، نان های چند دانه ای و میله های غذایی و همچنین برای میان وعده مستقیم از کیسه محبوب هستند.
آنها سرشار از چربی های سالم ، ترکیبات گیاهی مفید و چندین ویتامین و مواد معدنی هستند.
این مواد مغذی ممکن است در کاهش خطر ابتلا به مشکلات سلامتی مشترک از جمله بیماری های قلبی و دیابت نوع 2 نقش داشته باشند.
در اینجا همه چیزهایی را که باید در مورد بذور آفتابگردان از جمله تغذیه آنها ، فواید و نحوه خوردن آنها بدانید ، در اینجا آورده شده است.
تخمه آفتابگردان چیست؟
بذور آفتابگردان از نظر فنی میوه گیاه آفتابگردان (Helianthus annuus) است (منبع مورد اعتماد 1).
دانه ها از گل های بزرگ گیاه جمع می شوند که قطر آن بیش از 12 اینچ (30.5 سانتی متر) است. یک گل آفتابگردان تنها ممکن است حداکثر 2000 دانه داشته باشد (منبع 2Trusted).
دو نوع محصول عمده گل آفتابگردان وجود دارد. یک نوع برای دانه هایی که می خورید رشد می کند ، و نوع دیگر - که اکثریت آنها را کشت می کنید - برای روغن (1 منبع مطمئن) پرورش می یابد.
دانه های آفتابگردان که می خورید در پوسته های راه راه سیاه و سفید غیرقابل خوراکی محصور شده ، که به آن پوستی نیز گفته می شود آنهایی که برای استخراج روغن آفتابگردان استفاده می شوند دارای پوسته های سیاه جامد هستند.
دانه های آفتابگردان دارای طعمی ملایم ، مغذی و بافتی محکم اما حساس هستند. آنها اغلب برای تقویت طعم بو داده می شوند ، اگرچه می توانید آنها را نیز خام بخرید.
خلاصه
بذور آفتابگردان از گلهای بزرگ گیاه آفتابگردان حاصل می شود. انواع خوراکی دارای طعمی ملایم و مغذی است.
ارزش غذایی
گل آفتابگردان بسیاری از مواد مغذی را درون یک دانه ریز بسته می کند.
مواد مغذی اصلی در 1 اونس (30 گرم یا 1/4 لیوان) دانه آفتابگردان خشک ، بو داده خشک (3) است:
درباره این سایت